Zarumieniłem się gdy mnie dotknął, był taki silny i ...no własnie poczółem się bezpieczny. Coś w sercu... Przytuliłem sie obejmując go ramieniami.
- Uzabiel prosze Pana. - łzy już nie ciekły choc bałem się że jesli skończe pąłkac to On pójdzie sobie.

- Wstań, przedstawię cię komuś.
O dziwo chłopak wstał i udali się w strone Nataku.
- To Nataku, sadząc po waszym wyglądzie jestescie równolatkami i chyba się zaprzyjaźnicie. Nataku mieszka ze mną.
- powiedzial dobrodusznie, a do Nataku puścił porozumiewawcze oczko.

Nataku popatrzył na niego wrogo nie miał zamiaru podać mu ręki -  witaj.... jestem twoim koszmarem >< -  wybakał od niechcenia

- koszmarem to raczej ja będe twoim.- wyszczerzyłem przez zeby. A potem on go wział pod skrzydła z pewnościa by go upomnieć. Jejeku jakie on ma jędrne i umięśnione pośladki, a te skrzydła... Dlaczego zawsze nieudacznicy mają tak dobrze... Usiadł na piasku udajac zmęczonego i rozrzalonego zachowaniem chłopaka.

-A ty bys nie rpzytulil dziecka jak by plakało? Nataku zrobił byś to samo, a zobacz jaki on niewinny, chial się z tobą zaprzyjaźnić. Zresztą...- podniusł jego podbrudek tak by widziec jego oczy.- ja już jestem zajęty, a tak się składa że mój partner stoi tu przy mnie ciągle apetycznie golutki. Musisz sie kochanie ubrać, a potem zaprosimy tego ucznia na piknik. Musisz odpoczac przed wieczorem, bo jeszcze sie tobą nie nacieszyłem.- zazartowal i zacząl sie smiać, że pióra na jego skrzydąłch zafalowały.

Nathaniel zachowal spokój.
Przytrzymał rekę Nataku i spokojnym acz stanowczym tonem powiedział:
- Zostaniemy, chwilę spoiedzimy i pójdziemy do domu. Pomysl że to lekcja zaufania.

- Głuptasie, a gdzie bym takiego drugiego znalazł?- uśmiechnąl się i zlozyl skrzydła, po czym je zdematerializował.
- Uzabielu, Nataku zaproponowal byśmy razem zjedli obiad. Sam nie mozesz wracać.- odwrócil sie w tamtego stronę, ale ciągle trzymal Nataku za reke.

- Ała moja glowa. Nataku musisz mnie jak najszybciej zaprowadzic do pokoju. Przepraszam chłopcze ale dzis jednak razem nie pogadamy. - Sciągnął demona do siebie i pewnym ruchem powedrował z nim do pokoju, zostawiając tamtego osobnika samego.
- Podziekujesz kochanie w domu.- uśmiechnął się do Nataku.